Eindelijk is het zover, het vanille-extract is klaar! Het ruikt heerlijk en die kleur… Mooi stroperig goudbruin. Ik kan niet wachten om het ergens in te gebruiken!
Verder heb ik de appelcider afgemaakt. Nadat we de appels hadden geraspt hebben we elke avond in de emmer geroerd. Het was altijd wel even een momentje als we het folie eraf haalden en er doorheen roerden, want er kwam een zware gistlucht omhoog. Ik voelde me soms net een heks die een afgrijselijk spulletje in de nachtelijke uren aan het brouwen was. Na een week moest het raspsel in een zeef gegoten worden en nadat het uitgelekt was moest er 500 gram(!) suiker doorheen, waar ik wel een beetje over twijfelde. Het klonk zoveel, maar ik heb nog nooit alcohol gebrouwen, dus heb even een andere kant op gekeken en het er toch snel doorheen geroerd. Verder moest er nog geraspte gember en drie kaneelstokjes doorheen. Na weer een dagje staan moest het in een kaasdoek in een zeef worden gedaan om uit te laten lekken. Dit uitlekken duurde zo lang dat ik het een beetje geholpen heb door de kaasdoek zachtjes uit te wringen. Met het volgende resultaat, drie flessen cider! De volgende ochtend zag je wat schuim ontstaan en er was ook wat movement, want er schijnt koolzuur te ontstaan hoe langer je het bewaart. Ik heb zaterdag bij vrienden een cocktailparty waar ik de cider voor ga gebruiken en binnenkort houden we ook een crêpe party, want in Bretagne wordt bij crêpes (en galettes; hartige crêpes van, ik geloof, boekweitmeel) steevast cider gedronken.
Feelingfoodtoday.nl 